bir sonbahar sabahı
terk etti yaprakları yeşil
uçtu bulutlara doğru
ağaçların kurumuş ciğerleri
koparıldı kalbinden
en güzel çocukları güneşin
kapladı sokakları
karanlığın tamtamları
susturuldu ışığı üretenler
inatçı türkü susmadı
umudun çocukları yürürken yüceliğe
düştü emeğin yüreğinden güller
düşenlerin anısı,sevgimize yazıldı
dökülenler silemez ihanetin pasını
zifiri karanlıkta bile
anacağız düşen gülün hasını
çelik kafes içinde
özgürlük yaralı çiçekti
ışığın çocukları,geçtiler hücrelerden
geçtiler teker teker kanayan gecelerden
şimdi onlar
cadde cadde,bulvar bulvar
birleşiyor yüreğinde güneşin
gülümseyen güzelliğe doğru
koşacaklar durmaksızın
onlar
ışıldayan geleceğidir yurdun
gece sancılı gündüz kaygılı olsa da
aşacaklar tüm barikatlarını karanlığın
Trabzon
03.10.2000 |
